2009-12-05 - Na tropie wiewiórczej spiżarni

Michał

Więcej o wycieczce: http://www.ktk.fora.pl/zapowiedzi-i-relacje,13/2009-12-05-na-tropie-wiewiorczej-spizarni,35.html

Pan poligraf

Wróciliśmy z drugiej wycieczki Koła. Tym razem pewna osoba nie zaspała i przemierzaliśmy szlaki Kampinosu we dwoje. Znów miało padać, przez godzinę lekko kropiło, przez 5 minut świeciło słońce, poza tym było pochmurno.

Bez większych przygód dojechaliśmy z Aspektu do granic KPN i czerwonym szlakiem wyruszyliśmy na poszukiwania spiżarni.

Przy polanie Honorowych Dawców Krwi, czyli po pokonaniu niewielkiego dystansu, zmieniliśmy szlak na żółty.

Kawałek dalej, tradycyjnie dla Kampinosu, natknęliśmy się na miejsce pamięci.

W tle pierwszego zdjęcia widoczna jest leśniczówka, w zagrodzie tuż obok natknęliśmy się na dość osobliwe zwierzęta domowe:

Żółtym szlakiem doszliśmy do wiaty przy kamieniu i alei Ułanów Jazłowieckich.

[link widoczny dla zalogowanych]
Miniaturka panoramy 360 stopni ze Szczukówka, należy na nią kliknąć, a następnie kliknąć na Full size w prawym dolnym rogu pod zdjęciem.

Zmieniliśmy żółty szlak na zielony na skrzyżowaniu zwanym "Na Miny". Z miejscem tym wiąże się ciekawa historia. Jak wiadomo Witold Gombrowicz studiował prawo na UW. W takcie jednej ze studenckich eskapad do Puszczy Kampinoskiej był świadkiem pijackiego pojedynku miejscowych, pojedynku osobliwego, bo pojedynku na miny... Jak wiadomo pijackie twarze są już i tak mocno zniekształcone przez wieloletnie konsumpcję różnorodnych trunków - wówczas głównie domowej roboty. Dodatkowe ich wykrzywianie w pijackim widzie, tak mocno wypaliło się w pamięci młodego Gombrowicza, że uwiecznił ten kampinoski pojedynek w swojej powieści "Ferdydurke", zmieniając jego bohaterów na łodych uczniów. Brednie buahahahaha

Wiata na skrzyżowaniu "Na miny"

W dalszą drogę ruszyliśmy, idącym przez olsy, zielonym szlakiem.

W Szczukówku zmieniliśmy szlak na czerwony, którym doszliśmy aż do Mogilnego Mostku.

Mogilny Mostek...

...i strumyk nad którym on jest

Do Palmir żółtym szlakiem dotarliśmy w około 0,5 godziny. PKS przyjechał na czas i zawiózł nas pod Arkadię.

___________________________________________

Założenia wycieczki wypełniliśy w 100%. Krokomierz wskazał przybliżoną liczbę 21000 kroków pokonanych w trakcie wyprawy. Zamiast wiewiórczej spiżarni znaleźliśmy dziczą zagrodę, w sumie to też coś...

Następna wycieczka w styczniu.