O bieganiu... wierszem :)

Michał

A tak pogrzebałem w necie:

W 2009 roku na wiosnę
Me nudne życie stało się radosne.
Tryb życia typowo siedzący
Zmieniłam w biegający.

Rano praca, potem szkoła
I kręgosłup wiecznie bolał.
Lekarze jednak rację mają,
Że ruch receptą jest wspaniałą.

Mały truchcik na początek
Dał mej pasji full pamiątek.
Po 3 km nogi bolały - wiadomo – zakwasy.
Po dłuższym czasie – efekty – spadek zbędnej masy.

By zwiększyć dystans, ciężko było się przemóc
Dopadała mnie po 20 min truchtu jakaś niemoc.
INTERRUN- zgłoszenie mnie zmobilizowało,
Bo wielu ludzi, też amatorów, tam startowało.

Pierwszy bieg, medal i niespodzianka
- spełniła się moja mała zachcianka,
By na metę z okrągłym wynikiem wbiec
I bon na zakupy do sklepu mieć.

Takie niespodzianki radość dają,
A nogi w nowych bucikach biegają.
Historia ta – od niewinnego truchciku
Doprowadziła po roku do maratoniku.

W zeszłą zimę nie biegałam, bo chorowałam
- wtedy jeszcze słabą odporność miałam.
Ale przyszła kolejna wiosna
I dusza ma stała się radosna.

Maniacka Dziesiątka – początek sezonu,
A w maju debiut półmaratonu.
Bieganie? To uzależnia!
Lecz lepszy las, niż bieżnia.

Kolejne miasta z chłopakami odwiedzałam
I czasem fajne nagrody zgarniałam.
Poznański maraton też pokonałam
I nowych ludzi na trasie poznałam.

Kolejna zima w grudniu już nastała
Lecz przez rok się zahartowałam.
Biegać biegałam, nie szarżowałam
I tym razem nie chorowałam.

Potem przerwę wymusił organizm zmęczony,
Lecz już się rwie na kolejne maratony.
Znam po części swoje możliwości
I uśmiech na mej twarzy gości.

Każdy przecież biegać może
Jeden lepiej, drugi trochę gorzej.
Bieg ma radość sprawiać
- kondycję i humor poprawiać.

Zatem: dobra rada dla każdego
Mały truchcik – nic wielkiego,
By młodym, zdrowym być
I w zgodzie z sobą i innymi żyć!

Autor: Paulina Nowak.